Biograficzna trylogia dokumentalna o życiu i twórczości Ingmara Bergmana bywa również wydawana w okrojonej wersji jako film pełnometrażowy. Część pierwsza przedstawia filmowy dorobek reżysera aż po "Sarabandę" z 2003 roku. W 2. części omówiono jego liczne przedstawienia teatralne. Trzecia część pokazuje prywatną rezydencję Bergmana na wyspie Fårö, gdzie wielki twórca zdradza szczegóły ze swojego życia osobistego.
Dokument opowiadający o Bjørn-Eriku, który był dziewiętnastoletnim praktykującym Chrześcijaninem. Kiedy odkrył, że jest homoseksualistą wolał się zabić, niż prowadzić "brudne i grzeszne" życie. Z pozostawionego przez niego pamiętnika, dowiadujemy się różnych rzeczy o jego życiu. Film zawiera wywiady z jego rodziną i przyjaciółmi, a także z luterańską parą gejów oraz paroma chrześcijańskimi fundamentalistami.
Pan Harald Isaksen jest święcie przekonany, że wkrótce umrze. Nie jest zbyt zadowolony z tego, jak potoczyło się jego życie. Czuje więc, że musi zrobić wszystko, by pamięć po nim została odpowiednio uszanowana.
Dziewięcioletni Abouk i piętnastoletni Machiek jak tysiące innych dzieci zostali zabrani przez milicję dowodzoną przez rząd Sudanu i wykorzystani jako niewolnicy. Uwolniła ich organizacja dowodzona przez Jamesa Aguera.
Guri i Gursjan to dwójka samotnych punków w wielkim mieście. Oboje starają się jak mogą być buntownikami, nie jest to jednak łatwe, kiedy według całego świata wszyscy powinni być tacy sami. Byłoby miło, gdyby przynajmniej mogli się spotkać i zapomnieć o samotności. Tylko jak?
Olsen, właściciel małej francuskiej piekarni, opiera powodzenie interesu na namiętności, której jego żona oddaje się na zapleczu. Cynicznie mierzy sukces jedynie przypływem gotówki. Sklep Olsena popada w tarapaty, kiedy pomocnik żony buntuje się przeciw warunkom, w jakich przyszło mu pracować.
Egon Olsen spędził jakiś czas w więzieniu. Po wyjściu planuje kradzież złotej figurki. Oczywiście plan musi być idealny, żeby nie trafić z powrotem za kratki. Egon odnajduje więc swoich dotychczasowych współpracowników i przystępuje do działania.
Co powstrzymuje biednych przed rozwojem? Banki odmawiają im kredytu bez zabezpieczenia. Tam, gdzie przedsiębiorstwo komercyjne widzi zagrożenie niewypłacalności, laureat nagrody Nobla - Muhammad Yunus - widzi szansę. Jego przełamujący stereotypy Grameen Bank wychodzi z założenia, że jeśli biedna kobieta otrzyma pieniądze nie obciążone sloganem "wsparcia", to nie tylko zwróci kredyt, dając zarobić bankowi, ale także poleci go swym znajomym...