Dramat 2018

Lata 90. Ubiegłego wieku, gdzieś w rosyjskiej prowincji, w której czas dosłownie stanął w miejscu. Miła wraca do domu swej matki po nieudanej próbie „podbicia Moskwy”. Jej siostra Galina planuje właśnie ślub z przystojnym młodzieńcem z Azji Centralnej. Mężczyzna staje się powodem poważnego konfliktu między siostrami.

Osiemnastoletnia Sasza jest zakochana w swojej współlokatorce z akademika, jednocześnie nienawidzi jej chłopaka – Jegora, który mieszka nielegalnie w ich pokoju. Największym marzeniem Saszy jest pozbycie się za wszelką cenę Jegora. Nie wie jeszcze, że czasami realizacja marzeń może być najgorszym, co mogło się nam wydarzyć.

Dwie kobiety o niewyparzonych językach i neurotycznej osobowości. Ich artystyczne ambicje. Frustracje. Mężczyźni. Przyjaciółki. Urocze wąskie uliczki między parterowymi pekińskimi hutongami, które wkrótce znikną pod buldożerami deweloperów. Dysputy na kampusach szkoły filmowej, walka z przeciekającym dachem, niezdrowe jedzenie i nocne powroty do domu ulicami szybko zmieniającego się miasta.

Dzień z życia kilku aktorów i scenarzystów spędzony przy dźwiękach muzyki Schuberta, Wagnera i Offenbacha w niewielkiej kawiarni w bocznej uliczce. Tym razem obejrzymy Min-hie Kim w roli Areum, jakby wyjętej z poprzednich filmów Honga, zdystansowanej i w gruncie rzeczy zbuntowanej dziewczyny, która przy kawiarnianym stoliku spisuje podsłuchane rozmowy klientów. Dziwnym trafem wszystkie dotyczą samobójstwa. Ale czy faktycznie Areum podsłuchuje, czy raczej jest autorką, pisarką szukającą natchnienia, a poszczególne sceny to wizualizacja jej myśli? Choć stara się zachować neutralność, raz po raz jest przez swoich bohaterów wciągana do rozmowy, w końcu napije się z nimi soju. Hong nie opuszcza charakterystycznego dla siebie, nakreślonego - wydawałoby się - kilkoma zaledwie kreskami uniwersum, przekonując, że prawdziwie filozoficzne pytania padają zawsze w rozmowie z Drugim, nie w samotności.

Irene (Clara Ponsot) staje się coraz lepsza. Dlatego ponownie może przebywać ze swoim synem Emilem (Noah Benzaquen). Ma projekt, aby spędzić letnie wakacje w domu swojej babci Nicole (Hélène Vincent) w La Rochelle. Ale tutaj spotyka Yanna (Nicolas Giraud).

Po przedwczesnej śmierci ojca Saltanat jest zmuszona zmienić swoje życie i z sielskiej, pięknej wsi przenieść się do okrutnego i cynicznego miasta. Musi zdobyć pieniądze na spłatę długu, który zaciągnął jej ojciec, aby uratować matkę przed więzieniem. Życie w mieście okazuje się zupełnie inne od tego, co jej obiecano. Saltanat nie załamuje się tylko dlatego, że ma przy sobie wiernego przyjaciela z dzieciństwa i kochającego ją Kuandyka. Choć wygląda na to, że wszystko idzie pod górkę, Saltanat i Kuandyk nigdy się nie poddają.

Maria, młoda kobieta, znajduje schronienie w domu na południu Chile po tym, jak ucieka z sekty niemieckich fanatyków religijnych. W domu witają ją dwie świnie, które jako jedyne zamieszkują to miejsce. Tak jak we śnie wszechświat reaguje na uczucia Marii. Zwierzęta przeistaczają się powoli w ludzi, a dom staje się koszmarnym miejscem. Inspiracją filmu była prawdziwa historia sekty religijnej, stworzonej przez Niemców na południu Chile, owianej złą sławą z powodu reżimu i terroru wprowadzonego przez przedstawiciela sekty Paula Schaefera oraz przez związki z dyktaturą Pinocheta.

Nauczyciel matematyki próbuje przestać romansować z innymi kobietami, gdy jego dziewczyna, z którą tworzy otwarty związek, zachodzi w ciążę.

Jully ma czternaście lat i silny charakter. Jest kapitanką miejskiej drużyny koszykarskiej. Jej życie nagle się zmienia, gdy rodzice giną w tragicznym wypadku. Z dnia na dzień, wraz z młodszą siostrzyczką, zostaje umieszona w rodzinie zastępczej. Jully próbuje ukryć prawdę przed przyjaciółmi i nauczyć się radzić sobie z gniewem i smutkiem. Koszykówka odegra w tym procesie kluczową rolę.

Spokojne życie młodego Australijczyka, na przedmieściach, zamienia się w piekło, gdy jego siostra, poetka, znika bez śladu.